معنی تباه نامی در لغت نامه دهخدا

بدنامی. زشت نامی:، هرکس که ببارگاه سامی نرسد، از ناکسی و تباه نامی نرسد.، سعدی

معنی تباه نامی در فرهنگ لغت هوشیار

زشت نامی، بد نامی

زشت نامی، بد نامی

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

خراب کاری، فتنه و فساد، فسق وفجور

(تَ بَهْ)

تباه نامی. رجوع به تباه نامی شود

(تَ)

عمل تباهکار. خرابکاری. کاری زشت و بد کردن. افساد. تبهکاری، فسق. فجور، زنا. رجوع به تباه و دیگر ترکیب های آن شود

(تَ)

تباه خرد. مرد سست عقل. تبه رای

مرد سست عقل تباه خرد سست عقل

شجره نامه

اتلاف، انهدام، تضییع، هدر، ضایع سازی